Vijftig jaar geleden werd het EEG-verdrag getekend. Al minstens zo lang staat het leven van Max Kohnstamm in het teken van de Europese eenwording. Maar tot zijn grote verontrusting dreigt in de EU een terugval naar het vooroorlogse wij-zijdenken, en dat acht hij in de broze wereldorde van nu gevaarlijker dan ooit. ‘De nachtmerrie is: even een paar bommen op Teheran’.

In zijn somberste momenten vraagt Max Kohnstamm zich bevreesd af of de wereld terug is in zijn geboortejaar 1914, en opnieuw, net als aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, de ondergang in het gezicht staart. Dan houdt hij zich vast aan hoopvolle tekenen, zoals de eerste signalen van een voorzichtige inkeer van president Bush, of de mogelijke nominatie van een wijze zwarte man, de Democraat Barack Obama, voor het presidentschap van de Verenigde Staten. En hij ontleent hoop aan het voorbeeld dat de Europese Unie geeft voor een andere, vreedzame internationale ordening, gebaseerd op samenwerking in plaats van...