Bericht uit de Republiek

t

oen ik naakt voor het raam stond, besloot ik om niet aan mijn ballen te frunniken. Je weet toch niet wat voor krachten je daarmee oproept in deze tijd; voor je het weet groot alarm, buurtwacht, stenen door de ramen, uit de woning.

Edoch, zojuist had ik geleerd dat je rigoureus te werk moet gaan als je wilt schrijven, musiceren of kunst maken. De Amerikaanse schrijver Thomas Wolfe (1900-1938) gebruikte begin vorige eeuw deze eigenaardige methode: hij ontdeed zich van zijn kleding, opende het raam, nam plaats en streelde zijn mannelijkheid, niet te opwindend, want zijn penis ‘remained limp and unaroused’, zo verzekerde hij zijn redacteur in een brief, maar wel genoeg om dat ‘good male feeling’ te krijgen dat de katalysator vormde van zijn creativiteit. Dat was geen aberratie van die rare Wolfe, hij was er bepaald niet de enige in, ook iemand als de grote Benjamin Franklin (1706-1790) kwam naakt achter het bureau tot grotere prestaties.

Het is niet...