Uri Rosenthal heeft in een lijvig maar interessant boek (Waarnemer, adviseur, beslisser) opgetekend wat hij in zijn leven tot nu toe heeft meegemaakt. Beter gezegd: zoals hij het heeft meegemaakt. Een kortere manier om dat te zeggen zou zijn geweest: hij heeft zijn memoires of autobiografie geschreven, maar zelf gebruikt hij die woorden niet.

Dat zijn ook woorden die gereserveerd lijken voor grote staatslieden, en Uri heeft veel gedaan maar als groot staatsman zal hij de geschiedenis niet ingaan. Hij was minister van Buitenlandse Zaken van oktober 2010 tot november 2012, opereerde daarnaast jarenlang prominent in de wetenschap en de politiek (VVD), maar nogmaals, als mondiaal boegbeeld zal hij niet herinnerd worden.

Wat wel is blijven hangen, was zijn valse start als bewindsman. Bij zijn aanvangsspeech dichtte hij de verzamelde diplomaten en ambtenaren een rustiek (lees: gemakkelijk) bestaan toe. Een faux pas die hij nog heeft gepoogd goed te maken door zijn goede vriend en...