17-09-2005
Door Lucette ter Borg

De Britse schilder Lucian Freud (82) schildert onverbiddelijke portretten en naakten. Volvet of scharminkelig, in zichzelf gekeerd en ver weg. Een groot overzicht in Venetië laat zien dat de krasse, oude baas jonger is dan Damien Hirst en sexier dan Tracey Emin.

De schilder staat in zijn atelier ergens in een wijk in Londen. De vloer van het atelier is armoedig, goedkope planken, ongeschilderd hout vol splinters en knoesten. De muren vertonen vochtplekken – meren, binnenzeeën van vocht dat ’s winters en ’s zomers van buiten naar binnen slaat. Eén muur dient tot schilderslap. De schilder drukt er zijn kwasten op uit, sinds jaar en dag – en zijn palet, zo lezen we af aan die muur, heeft de kleur van een braakliggende akker in de winter: bruin, grijs, zwart, okergeel, een vleugje wit. Het atelier is karig ingericht. Een ezel, een bank waar het binnenwerk uitpuilt, een houten keukenstoel, een kaal bed, een half verdorde vetplant. Kwasten en...