Je zou het bijna vergeten, maar er is ook nog het Rusland van de literatuur en de kunst. Zoals het Rusland van de schat aan kindergedichten waarvan Robbert-Jan Henkes nu een flink deel in het Nederlands heeft vertaald.

Dat de ouders van Poesjkin geen Russisch spraken, maar tot onder de dekens Frans, heeft niet verhinderd dat hij uitgroeide tot ‘het stralende licht der Russische letteren’. Hij leerde Russisch van zijn kindermeisje. Wel zorgde dat Frans ervoor dat hij makkelijk over de grens keek om inspiratie op te doen. Omdat zijn kindermeisje hem vertrouwd maakte met Russische folkore en Europese sprookjes schreef hij met Het sprookje van de dode tsarenprinses en van de zeven heldenridders een eigen versie van Sneeuwwitje, inclusief de jaloerse stiefmoeder. Vertaler Robbert-Jan Henkes laat haar in Poesjkins bedwelmende sprookjesrijm in de spiegel kijken:

Stiefmoeder zat ondertussen
Steels haar spiegelbeeld te kussen
En te flemen keer op keer,
en ze vraagt hem eindelijk...