Het is niet verwonderlijk dat in een samenleving waarin de tegenstellingen steeds groter worden het begrip ‘empathie’ opduikt: je verplaatsen in de gedachtewereld van de ander. Jesse Klaver, de fractievoorzitter van GroenLinks, heeft een empathische samenleving voor ogen.

Wanneer de bioloog Frans de Waal het over empathie heeft bij chimpansees en bonobo’s levert dat intrigerende observaties op. Wanneer hij zegt dat wij mensen daar nog een voorbeeld aan kunnen nemen accepteren we dat met mild begrip, de mens kennende. Die kan tegenwoordig wel wat aansporing tot het tonen van empathie (je verplaaten in de gedachten- en gevoelswereld van anderen) gebruiken. Maar wanneer de Engelse cutuurhistoricus en mede-oprichter van The School of Life Roman Krznaric in zijn boek Empathie schrijft dat er een ‘empathierevolutie’ op komst is en dat er een empathiemuseum moet komen dat ‘een speelplaats’ is ‘waar mensen geestelijk kunnen samensmelten met anderen’, dan wil je nooit...