Dat Anneke Brassinga haar nieuwe bundel essays Grondstoffen opdraagt aan de herinnering aan maar liefst vijf mensen wil zeggen dat zij geen moeite heeft met schatplichtigheid. Ze kreeg dit jaar de P.C. Hooftprijs voor poëzie omdat ze door de jaren heen (ze debuteerde in 1987) is ‘bemoedigd’ door K.L. Poll, Hugo Verdaasdonk, Rudy Kousbroek, Jacq Vogelaar en Erik Menkveld. Schatplichtigheid en bewondering zitten in de nervatuur van Brassinga’s verhouding tot het schrijven en de literatuur. Zinnen van andere dichters schemeren regelmatig door haar eigen gedichten en dat wordt ook altijd punctueel verantwoord. Als vertaalster lijft ze de schrijvers die haar bevallen in, ze vereenzelvigt zich tot op zekere hoogte met hen. Nabokov, Diderot, Melville, Broch en Beckett zijn uit bewondering gekozen familieleden. ‘Leren bewonderen is prettig,’ schrijft ze in haar vorige bundel essays Het zere been, ‘het geeft een zekere trots het te kunnen, een goede verstaander te zijn.’
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
andere verhalen
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.