Er heerst een ‘rusteloze dynamiek’ in de moderne tijd, schrijft Ton Lemaire in zijn boek Mettertijd, waarin alle aandacht, vernuft, inventiviteit en inzet op de toekomst is gericht. Erflaters, voorouders, de klassieken en antieken zijn niet meer maatgevend of normerend, die zijn door de vooruitgang achtergelaten.

Dit gaat misschien op voor de rusteloze wereld van handel, industrie en media, maar niet voor de wereld van de geest, van de cultuur. Daarin is het verleden net zo levend als het heden. Dat is goed te zien aan het net verschenen winternummer van het onvolprezen tijdschrift Lampham’s Quarterly dat, net als het boek van Lemaire, is gewijd aan de Tijd. Er staan teksten in vanaf de oudste tijden tot heden: Marcus Aurelius naast Marcel Proust, Lucretius naast Einstein, Aristoteles naast Bergson of Joan Didion.
Er is veel kritiek op de tijd, ook bij de antropoloog Lemaire, schrijver van het boek over de keerzijden van de voortgang De val van Prometheus. Als de tijd de...