Toen de Duitse socioloog Ulrich Beck, die op nieuwjaarsdag op zeventigjarige leeftijd overleed, in 1986 het begrip ‘risicomaatschappij’ introduceerde, dacht hij aan een mogelijke nucleaire ramp, aan klimaatverandering, genetische manipulatie, vliegrampen en andere catastrofes die samenhingen met de technologische vooruitgang. Beck moest het daarna altijd over de risicomaatschappij hebben. Hij had een psychologische snaar geraakt. Risico’s gingen tot de moderne samenleving horen. Er kwamen in de loop der jaren ook risico’s bij: Tsjernobyl, de ‘war on terror’ na 9/11, de kredietcrisis, de gekkekoeienziekte, computerhackers en de terreur van Al-Qaida. Nog afgezien van de meer persoonlijke risico’s verbonden aan de toegenomen werkloosheid, faillissementen, fraudes en stress.

Bij het signaleren van deze risico’s constateerde Beck dat alle problemen over de nationale grenzen heen gingen. Er was geen denken aan dat kwesties als klimaatverandering, Al-Qaida-terreur of...