De eerste Denker des Vaderlands, Hans Achterhuis, wilde een ‘tegendenker’ zijn, de tweede, René Gude, een ‘meedenker’. Marli Huijer, de onlangs benoemde derde, wil een ‘tussendenker’ zijn. Ik weet niet of het veel uitmaakt, maar het is zonder meer duidelijk dat Huijer iemand is die denkend tussen alles in staat. Ze heeft het over het hedendaagse individu als een ‘verknoopt zelf’. De menselijke conditie is niet dat mensen volledig opgaan in hun omgeving en de wereld, maar dat ze als min of meer zelfstandig individu met de samenleving verknoopt zijn. Dat heeft iets paradoxaals, maar Huijer staat in ieder geval ver af van het fatalisme dat zegt dat je als individu niet meer bestaat, integendeel: de cultuur heeft invloed op jou, maar jij hebt ook invloed op de cultuur. In het boek Het leven is niet leuk als je je mond houdt heeft Peter Henk Steenhuis een lang gesprek met Huijer. Haar eigen zelfstandigheid en verknooptheid komen daarin goed uit: ze is een...