Wat beweegt politici om zelfs over tamelijk onbelangrijke zaken te liegen, wanneer de waarheid ook nog eens makkelijk te achterhalen is? Waarom ontkent Rita Verdonk eerst glashard dat ze lid is geweest van de PSP, om vervolgens te beweren dat ze zich ‘vergist’ heeft?

Toen ik laatst over dat thema in gesprek raakte met een hoge Haagse ambtenaar kwam hij met een even nuchtere als ontluisterende analyse. ‘Het draait niet om de vraag of politici liegen,’ verklaarde mijn door de wol geverfde gesprekspartner, ‘het draait om de vraag hoe goed ze kunnen liegen. Verdonk is niet een grotere leugenaar dan de anderen, ze is gewoon minder slim.’

Wanneer je politici aldus onderverdeelt, in degenen die goed en degenen die slecht kunnen liegen, komen opvallend veel liberalen terecht in de tweede categorie. Wie gelooft de altijd blije VVD-leider Mark Rutte wanneer hij verkondigt dat het onbehagen van de burger ook zíjn onbehagen is? En wie gelooft VVD-Kamerlid Laetitia Griffith...