Verzamelbundel / De woorden van Liu Xiaobo

Liu Xiaobo was vrij onbekend toen hij in december 2010 de Nobelprijs voor de vrede won. Een jaar eerder was de Chinese mensenrechtenactivist veroordeeld vanwege pogingen ‘de volksdictatuur’ China omver te werpen en dus bleef zijn stoel in Oslo leeg. Die lege stoel groeide uit tot een symbool van protest tegen het regime. Kunstenaar Ai Weiwei (nu zelf onder huisarrest) zette op een tentoonstelling in New York een aantal marmeren stoelen neer, de Nederlandse kunstenaar Maarten Bas maakte een vijf meter hoge metalen stoel. Naar dat ontwerp liet Amnesty International weer kleine stoeltjes maken, in de vorm van speldjes voor op de revers. Nederlandse schrijvers die afgelopen zomer naar de boekenbeurs in Peking gingen, kregen het verzoek zo’n speldje te dragen. Maar Adriaan van Dis en anderen vonden het maar een ouderwetse vorm van protest en Herman Koch liet zelfs weten het speldje in de prullenmand te hebben gegooid.

Maar wat schrijft Liu...