Interview / FNV-voorzitter Agnes Jongerius

Oudjaarsavond in Oeganda. Rond het kampvuur aan de voet van het Rwenzori-gebergte deelt de zus van Agnes Jongerius Post-its uit aan de gasten van haar guesthouse. Daarop mogen ze schrijven wat ze uit het oude jaar níét willen meenemen naar het nieuwe. ‘Ineke,’ zegt de FNV-voorzitter, die bij haar zus op vakantie is, ‘ik heb toch nooit genoeg aan één Post-it?’ ‘Nou,’ antwoordt de gastvrouw, ‘dan denk je de hele avond maar goed na over wat de essentie is van wat je in het vuur wilt gooien.’ Vlak voor twaalven krabbelt Agnes Jongerius een paar woorden op het papiertje en werpt het in de vlammen. Het vuur laait op onder de tropische sterrenhemel.

‘Mijn zus is een beetje van de sentimentele,’ zegt de vakbondsvrouw een maand later in het FNV-kantoor bij Amsterdam Sloterdijk. ‘Ze moest en zou met Oud en Nieuw een soort ritueel uitvoeren.’

Wat heeft u op het briefje gezet?

Geheimzinnig lachje. ‘Ja, dat ga ik natuurlijk niet vertellen. Maar ik...