Elke donderdag:
De Week Waarin…
het tenenkrommende toneelstuk van de coalitievorming een knuffelstemming van jewelste teweegbracht

Eigenlijk gaf Geert Wilders het startschot al vóór de verkiezingen, toen hij tijdens een debat zei te ‘vrezen’ dat hij Job Cohen persoonlijk een aardige vent vond. Daarmee brak een periode aan waarin de straatvechters elkaar opeens begonnen (dood) te knuffelen en onbeholpen schijnbewegingen, tijdelijke ontvriendingen en onwaarschijnlijke liefdesverklaringen om voorrang gingen strijden.

Probeer het maar eens te behappen, deze plotselinge moodswing. Het liefdevolle handje van Mark Rutte op de schouder van de man die hij even daarvoor nog niet eens het beheer over de Sahara toevertrouwde, omdat hij al het zand zou verkwisten. De ernstige blik van Job Cohen wanneer hij, tot tweemaal toe, zegt dat een kabinet vol moslimhaters helemaal zo’n slecht idee nog niet is. Het onophoudelijke gebabbel over bescheidenheid uit de mond van Maxime Verhagen, de...