Kunsthistoricus Rudi Fuchs wil niet kritisch zijn over kunst, maar er onbevangen naar kijken. Dat leidt tot uitermate geforceerde taaltournures.

De bedoeling van kunst is om iets teweeg te brengen, niet om voor lauwe reacties te zorgen.

Er is ook allerminst gebrek aan kunst die voor verwarring, verbazing, onzekerheid en emoties zorgt. Het is daardoor niet eenvoudig om je oordeel op te schorten en het lang bij louter kijken te laten. Toch heeft Rudi Fuchs daar geen moeite mee. Hij maakt er zelfs een programma van, getuige de titel van zijn tweede bundel met de kunstbeschouwingen die hij wekelijks in De Groene Amsterdammer publiceert: Kijken. Fuchs ‘propageert’ het ‘zorgvuldige, langzame kijken’ en in wat hij schrijft gaat het niet om ‘meningen’, maar om ‘waarnemingen’.

Iemand die niet meteen met zijn mening klaarstaat, heeft goede kans om sympathiek gevonden te worden. Bedachtzaamheid verleent krediet. Bovendien wordt er ruimte mee geschapen, de kunstenaar...