Als je de huidige muziek van Jamie Lidell hoort, met een opvallende hoofdrol voor die mooie donkerbruine stem van hem, is het bijna niet voor te stellen dat hij ooit iets anders heeft gedaan dan zingen.

Je zou wellicht niet eens vermoeden dat het hier om een blanke Engelsman gaat, met zo’n typisch studentikoos brilletje. Die bovendien als hij spreekt eeuwig verkouden klinkt, zoals alleen Engelsen dat kunnen. De rook van sigaretten in zijn longen – Lidell steekt de ene met de andere aan als hij de kans krijgt – weet de aardappel in zijn keel niet eens te verbergen. Jonkheer Jamie Lidell, het zou zo maar kunnen.

Verliefd op scheikundedoos
Ver voordat hij begon aan Multiply, zijn doorbraak-cd uit 2005, had hij al een aardige reputatie opgebouwd als techno-muzikant. Onder meer als Super Collider, een project met Cristian Vogel. Nu is Jim verschenen, met nog meer klassiek getinte, koffiekleurige soulmuziek, zoals zwarte Amerikanen die niet meer lijken te maken. Maar Lidell...