film

De Nederlandse documentaire Iran, my lonely land – onderdeel van het programma van het Iraans Film Festival op 21, 22 en 23 september in Utrecht – biedt weinig reden om hoopvol te zijn over de Iraanse cinema. Filmscholen schieten er als paddestoelen uit de grond, maar voor filmmakers zelf blijft het zwoegen onder papierwerk en censuur. Ook op de films is genoeg aan te merken, menen de geïnterviewde passanten in de documentaire: de montage is zwak, de thema’s zijn eenzijdig – lees: deprimerend. ‘De films gaan alleen maar over de problemen in het land,’ klaagt een meisje. Ondanks het interessante uitgangspunt gaat ‘Iran, my lonely land’ nauwelijks de diepte in. Er wordt veel aangesneden (politieke, religieuze, emancipatorische thema’s), maar weinig doorgrond. De boodschap: film maken in Iran is moeilijk. Punt.

Snel door, dus, naar het echte Iraanse werk in het programma.

Filmmaker Mehrdad Oskouei – die in zijn vorige film ‘Nose, Iranian Style’ de...