Pieter Steinz wist de literatuur op een gestileerde manier instrumenteel te maken voor zijn leven.

In het Duits klinkt het nog indrukwekkender: Pieter Steinz had een ‘ungeheures Assoziationsvermögen’ schrijft A.F.Th. van der Heijden in zijn nawoord bij Der Sinn des Lesens, de deze maand verschenen Duitse vertaling van Lezen met ALS, het boek waarin Steinz alle ongemakken die zijn ziekte veroorzaakten losjes in verband bracht met wat hij zoal gelezen had. Dat zal menige lezer bijblijven: hoe Steinz de literatuur op een gestileerde manier instrumenteel wist te maken voor zijn leven. Niet op de literatuur-als-apotheek-manier van de half of driekwart seculiere dominee Alain de Botton, maar met een ontspannen instelling, associërend omdat je daar een ungeheures talent voor hebt. Dat hij de laatste jaren in het zicht van het onvermijdelijke einde alles onder druk moest doen deed hem denken aan wat hij als middelbare scholier over Socrates te weten kwam: dat die de gifbeker zelf...