Opnieuw sloot justitie een deal met een getuige. En opnieuw dreigt het uit de hand te lopen. ‘We zijn beduveld door de staat.’
‘Ze hebben gedreigd de armen van m’n kinderen te breken en ons levend te begraven. We hebben alles moeten achterlaten – ons land, onze woonplaats, onze familie en vrienden, ons verleden – door aangifte te doen tegen deze gevaarlijke criminelen. Daarmee hebben we in feite ons eigen doodsvonnis getekend. Dan hoor je vervolgens van de overheid al na vier maanden: bekijk het maar, jullie worden uit het getuigenbeschermingsprogramma gezet. De gevoelens die we hierbij hebben, zijn met geen pen te beschrijven.’