Interview / Broeder Dieleman

Wit is de weg, leeg is het land. Niks dan akkers, slootjes, knotwilgen en om de zoveel tijd een eenzame boerderij. In het sneeuwdek staan de sporen van een haas, op een paaltje wacht een buizerd vergeefs op een lekker hapje. De oorverdovende stilte wordt alleen doorbroken door de misthoorn van een schip dat in de verte over de Schelde naar zee vaart – op een heldere dag zou je de stuurhut kunnen zien, alsof hij langzaam door het land schoof.

‘Nou,’ zegt Anthonij Pieter Dieleman (36) – artiestennaam Broeder Diele­man, roepnaam Ton­nie – met een hoofdknik richting het eindeloze wit. ‘Dit is het dus. Mooi hè?’

Dit is Zeeuws-Vlaanderen, het decor van zijn debuut-cd Alles is ijdelheid, die vorige maand verscheen. Het is een van de opmerkelijkste platen die er de afgelopen jaren in Nederland zijn gemaakt. In simpele liedjes, zo kaal als het land zelf, verhaalt Broeder Dieleman van zijn geboortegrond en van de van het geloof doortrokken...