Interview Kyteman

Het is koud en grauw in Utrecht, en Colin Benders rilt onder zijn veel te dunne jas. Hij is mager en loopt ietwat ineengedoken, maar zijn ogen stralen als hij wijst op een grote leegstaande loods, vlak naast het huis waar hij sinds een paar weken woont. Daar, mijmert hij hardop, moet het gaan gebeuren. Straks, als het ‘project’ met zijn hiphop-orkest voorbij is.

In de loods is genoeg ruimte voor alle bevriende muzikanten om er hun eigen muziek te ontwikkelen en naar hartelust te kruisbestuiven. En ook voor anderen, die de boel kunnen documenteren, vormgeven, schrijven, ontwerpen – whatever. Een zenuwcentrum van creativiteit heeft hij voor ogen. ‘Ik wil in de toekomst geen band meer,’ zegt hij. ‘Het moet een collectief worden, waaruit gigaprojecten kunnen voortkomen zoals het hiphop-orkest, maar ook dingen waar ikzelf misschien helemaal niet bij betrokken ben.’

Er is één probleempje, zegt hij lachend. In zijn hoofd mag het dan al een feit zijn, in werkelijkheid...