Over kansenongelijkheid in het onderwijs zijn rapporten volgeschreven. Maar hoe ziet dat krachtenveld er in de werkelijkheid uit? Marieke Buijs volgt dit jaar hoe het de Huizingaschool vergaat. ‘Op het moment dat het lerarentekort de witte boorden in de binnenstad raakt, wordt de urgentie gevoeld, maar een school als de onze kan bijna geruisloos omvallen,’
Hoe begeleidt de Huizingaschool haar kinderen bij het ontdekken en ontwikkelen van hun talenten? Ondanks het lerarentekort, ondanks de werkdruk, ondanks het feit dat veel kleuters in groep 1 nog geen woord Nederlands spreken. Directeur Susan Herrings laat zien dat het kan.
Een stoet invalkrachten, vier in plaats van vijf dagen les en leerkrachten die hun eigen gezondheid op het spel zetten: de Huizingaschool in Amsterdam Nieuw-West doet álles om open te blijven.
‘Ik ben waakzaam, vooral bij jongetjes die vastlopen,’ vertelt Fatima Aitja. Als individueel begeleider van leerlingen op de Huizingaschool zet ze zich dagelijks hard in voor kansengelijkheid in het onderwijs. ‘Doen wij alles wat in onze macht ligt om dit kind te helpen?’
Scholen wordt weinig verplicht als het op pesten aankomt. Of er aandacht voor is, hangt af van de betrokkenheid van medewerkers. Op de Huizingaschool maakt Karima Absissen zich er sterk voor. ‘Ik ben juf vanuit mijn moederhart.’
De afgelopen twintig jaar is op scholen vooral geprobeerd lesjes rekenen en taal te geven aan kleuters, zodat hun cognitieve ontwikkeling zo efficiënt mogelijk zou verlopen. De speelse aanpak van meester Jorge is een zeldzaamheid geworden. ‘De kleuterklas is een levend organisme, geen dag is hetzelfde.’
Drie scholen in Amsterdam Nieuw-West, waaronder de Huizingaschool, hadden veel last van het lerarentekort. En dus begonnen ze een experiment: een dag per week worden de kinderen ondergebracht bij leerzame plekken in de buurt, zoals een stadstuin. Marieke Buijs nam een kijkje.
Dat kinderen beter leren als ze goed in hun vel zitten, is helder. Toch is sociaal-emotioneel leren geen onderdeel van het curriculum en is het dus aan individuele scholen om er invulling aan te geven. De Huizingaschool in Amsterdam Nieuw-West laat de kleinsten wekelijks door de gymzaal stormen voor lessen over boos en bang, vriendschap en zelfvertrouwen. Marieke Buijs ging op bezoek. ‘Jullie mogen alles doen, maar kijk naar je maatje: wat wil die?’
Marieke Buijs (1986) schrijft over onderwijs, neurowetenschap, psychologie en geestelijke gezondheidszorg. Na een studie neuroscience bood wetenschapsjournalistiek de mogelijkheid het lab te ontvluchten en toch te blijven leren over de mens en zijn eigenaardigheden.
Fotografe Desiré van den Berg maakte de foto’s bij de verhalen.
