Profiel / Rijksmuseum-baas Ronald de Leeuw

Vergeet de tentoonstellingen, ook de allersuccesvolste, de drukst bezochte, de cash cows. Vergeet museumvleugels die niet afkomen, nieuwe paviljoens, restaurants met slecht eten. Vergeet ook de collectie en of die goed is geïnventariseerd en geconserveerd. Vergeet het wetenschappelijke onderzoek. Vergeet dat alles en vergeet óók alle aankopen. Behalve die ene.

Rembrandt.

In de kunsthistorische wereld wordt het wat gekscherend gezegd, maar daarom is de grap niet minder waar. Wie algemeen directeur is (of is geweest) van het Rijksmuseum in Amsterdam wordt niet afgerekend op zijn vriendelijkheid, zijn geslepenheid, zijn managerskwaliteiten of kunsthistorische bevlogenheid. Nee, hij (want er heeft nooit een ‘zij’ aan het hoofd van het museum gestaan) wordt afgerekend op de Rembrandt die hij koopt. Heeft die Rembrandt topniveau, dan had de directeur topniveau. Heeft de Rembrandt dat niet, dan heeft de directeur gefaald.

In 1965 kocht de...