Vlaamse bladen (Humo en Knack), kranten (De Standaard en De Morgen) en literaire bladen schenken Vlaamse auteurs de minste aandacht, zo ontdekte het Vlaamse blad rekto:verso. Een onderzoekje leverde aardige cijfers op.

Rekto:verso gaat ervan uit per jaar gemiddeld 705 Nederlandstalige romans (nauwkeuriger: scheppend proza) worden gepubliceerd. Slechts twintig procent daarvan wordt gerecenseerd in de kranten en weekbladen, en het leeuwendeel ervan komt uit Nederland.

Maar wat hielp die Vlaamse auteurs dan om wel besproken te worden, volgens rekto:verso? Simpel: het hebben van een grote uitgever, een literaire prijs of nominatie, medewerker (geweest) zijn van een krant, een succesvolle allochtone vrouw zijn, een controverse over moslims en seks, een succesvolle carrière in een aanverwante branche of een agressieve promotiepolitiek van de uitgever.

Oh ja, en ook nog zoiets als: de kwaliteit van het werk zelf.