Carel Peeters over de ‘hyperconnectiviteit’ van de wereld, en hoe Lionel Shriver omgaat met haar introverte beroep als schrijfster en haar extraverte optredens voor haar nieuwe roman.

Met het opduiken van het woord ‘hyperconnectiviteit’ is de grens wel bereikt: meer dan hyper kan men niet met elkaar verbonden zijn.

Mensen zijn niet meer alleen hun lichaam met hun ogen, oren en mond om mee te communiceren, maar ook hun moderne extra’s aan telefoon, e-mail, sms, Twitter en Facebook. De mens is geen politiek dier, zoals Aristoteles ooit dacht, maar een applicatie, een middel om op elk moment van de dag, overal met anderen in verbinding te kunnen staan. De biologen beweren graag dat de mens een sociaal dier is. Ze krijgen gelijk, niet omdat de menselijke biologie louter sociaal van aard zou zijn, maar omdat de digitale revolutie ze tot sociale dieren maakt met de ‘sociale media’. Wat mensen aan sociaals in zich hebben wordt vergroot, aangewakkerd, opgesweept, aangesproken...