‘Het sublieme’ is nog steeds een veelbesproken fenomeen in de kunstwereld. In 2011 had Hans den Hartog Jager het over het sublieme in de beeldende kunst. De classicus en poëziecriticus Piet Gerbrandy gaat nu op jacht naar het sublieme in de poëzie.
Het genot, besluit Gerbrandy, ‘is verregaand gereguleerd en gebanaliseerd’ <br>Foto: Thijs Gerbrandy
Het genot, besluit Gerbrandy, ‘is verregaand gereguleerd en gebanaliseerd’
Foto: Thijs Gerbrandy

Dat de classicus Piet Gerbrandy in 2000 een selectie uit Quintilianus’ handboek De opleiding tot redenaar vertaalde is niet natuurlijk zo gek. Maar Quintilianus schreef zijn boek speciaal ten dienste van de rechtspraak. Dat wil zeggen: ten behoeve van de overtuigingskracht, voor het rendement waar de retorica voor kon zorgen. Als poëziecriticus heeft Gerbrandy inmiddels een heel ander belang dan de retorica.

In zijn nieuwe boek met essays over klassieke en hedendaagse poëzie De jacht op het sublieme verruilt hij Quintilianus voor Longinus, de schrijver van het klassieke traktaat over Het sublieme. Daarin gaat het juist niet...