Essay / Na het ‘ietsisme’

h et is alsof de dorst wordt gelest. Het is alsof we het ergste hebben gehad. Het is alsof we eindelijk weer in gewoon vaarwater zijn terechtgekomen. Het is alsof er een verloren zoon is teruggekomen. Die indruk krijg je wanneer de een na de ander concludeert dat er een eind is gekomen aan de goddeloze tijd van de afgelopen vijftig jaar. God is niet meer iets van het provinciale achterland, God en religie zijn terug, ook in de grote stad. De kerken lopen leeg, maar er is des te meer geloof.

De juichstemming over de terugkeer van de religie wordt nog enigszins onderdrukt, maar dat er sprake is van opluchting is zeker. Die opluchting manifesteert zich op de meest onverwachte plaatsen. Bijvoorbeeld in een verder niet onaardig stuk dat de doorgaans in NRC Handelsblad publicerende Margot Dijkgraaf schrijft over de hedendaagse Nederlandse literatuur voor de Engelstalige website Eurozine.

Dijkgraaf begint haar stuk alsof het helemaal vanzelf spreekt dat God...