Het puttertje van Carel Fabritius mag zich door zijn hoofdrol in de gelijknamige roman van Donna Tart en door zijn vlucht over de wereld in de twee jaar dat het Mauritshuis dicht was, nu door en door gekoesterd weten. En niet zonder reden. Niet iets spectaculairs, maar iets perfect eenvoudigs trok nu eens de aandacht. Een vogeltje dat aan een ketting op zijn huisje zit, dat was genoeg: sobere kleuren, de borst pront vooruit, een aandoenlijke witte streep op de vleugel, een krachtige schaduw rechts, en een ketting die zijn vrijheid belemmert. En dat alles afgezet tegen een bijna witte achtergrond.
Omdat ditgenoeg is om Het puttertje zichzelfte laten zijn is het goed dat Fabritius niet de hele entourage heeftgeschilderd die eigenlijk bij een...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.