‘Dat hoop de drijfveer is in de Arabische wereld in plaats van angst en terreur, dat was voor mij dé gebeurtenis van 2011. Het begon in Tunesië, maar toen op 25 januari de eerste grote demonstratie was in Caïro dacht ik: wow, dit zou wel eens heel groot kunnen worden. Ook de manier waarop het hier in de media terechtkwam, deed me plezier. Je kreeg opeens een heel ander beeld van de Arabische wereld. Niet langer overheerste Osama bin Laden en zijn boodschap van haat en terreur, maar de hoop en de wens voor vreedzame verandering. Die eerste dagen zat ik vierentwintig uur per dag voor de televisie. Een maand na de val van president Mubarak stond ik zelf op het Tahrirplein. Toen voelde ik ook de gedrevenheid van mensen om het anders te doen. Ze waren van allerlei gezindten, niet alleen de Facebookjongeren.

Dat in de eerste ronde de Moslimbroeders en salafisten veel stemmen hebben gewonnen? Ik voel meer sympathie met andere politieke partijen in Egypte. Maar het gaat niet om mij, het...