<div class="wpg-element paragraph">
Wat deden PvdA-toppers Job Cohen en Wouter Bos deze week hun best hun conflict met de mantel der liefde te bedekken. Vorige week zaterdag nog riep Bos in de Volkskrant dat hij zich ergert aan PvdA’ers die zeggen dat er minder gepolariseerd moet worden over integratie. ‘Ongelooflijk. Mijn stelling is: ophouden met dat gezeur over de toon van het debat!’ 
Bos’ pleidooi kon niet anders verstaan worden dan als een frontale aanval op het beleid van Job Cohen, de Amsterdamse burgemeester, die bekend staat als bruggenbouwer, als een man die ‘de boel bij elkaar wil houden’. Laatst nog had Cohen gezegd dat moslims die buurtregisseur zijn, vrouwen geen hand hoeven te schudden als dat in strijd is met hun geloofsovertuiging. Bos had er geen goed woord voor over: ‘Mensen in dienst van de overheid moeten staan voor de gelijkheid tussen man en vrouw. Dat betekent dat je elkaar de hand schudt.’
Het interview veroorzaakte afgelopen week groot tumult in de partij. Ook prominenten als Ruud Vreeman en Jan Pronk deden een duit in het zakje. Over godsdienst, zeiden zij, dient niet te worden gepolariseerd. Zo zagen Cohen en Bos zich genoodzaakt publiekelijk uit te leggen wat ze eigenlijk bedoeld hadden. 
Afgelopen zondag zat Cohen bij Buitenhof te vertellen dat hij en Bos het róerend eens waren over de ‘algemene norm’ dat men in Nederland elkaar de hand schudt. Een dag later betoogde Bos bij Pauw en Witteman dat hij het hélemaal met Cohen eens was dat er uitzonderingen op die ‘algemene norm’ mogelijk zijn. Kortom: niks aan de hand?
Aandachtige toeschouwers weten beter. Bij het debat tussen Wouter Bos en Frits Bolkestein in de Rode Hoed, vorige week zondag, was Job Cohen als toehoorder aanwezig. Bij binnenkomst stapte Bos meteen met uitgestoken hand af op de Amsterdamse burgemeester, die al op de eerste rij had plaatsgenomen. De body language was duidelijk: na het artikel in de Volkskrant had de partijleider iets goed te maken. 
Maar Cohen demonstreerde dat handen schudden in Nederland, aangeprezen als algemene norm, ook een ijzige afwijzing kan betekenen: Bos kreeg een formele handdruk en een koel knikje, gevolgd door een handgebaar dat volgens oplettende omstanders maar één ding kon betekenen: doorlopen.
Thijs Broer
</div>

Gerelateerd