Een huwelijk waar elke schrijver van droomt. Vladimir Nabokovs vrouw Vera was als ‘een perfecte assistente van een goochelaar’, ze nam zelfs Nabokovs colleges over als hij ziek was. Maar Vladimir schreef niet alleen Letters to Vera…
Nabokov was wel een vervaarlijk onafhankelijke geest, maar niet ten opzichte van zijn vrouw. Hij zat niet onder haar plak, ze waren totaal met elkaar vergroeid.
Nabokov was wel een vervaarlijk onafhankelijke geest, maar niet ten opzichte van zijn vrouw. Hij zat niet onder haar plak, ze waren totaal met elkaar vergroeid.

Vladimir en Vera Nabokov waren in de vierenvijftig jaar van hun huwelijk zelden zonder elkaar. Waar de een was, was de ander. Ze waren een Siamese tweeling zei de een, ze waren ‘de vleesgeworden vervlechting’ zei een ander (de uitgever Maxwell Perkins). Veel brieven hoefden ze elkaar dus niet te schrijven. Toch heeft Letters to Vera, dat volgende week bij Penguin verschijnt, de omvang van 864 pagina’s. De oorzaak van deze omvang is dat Nabokov haar bijna elke dag schreef wanneer hij dan toch een keer alleen weg was. Zoals in 1942 toen hij, amper twee jaar in Amerika, een reeks colleges...