Er was een tijd (1922) dat katholieke priesters brochures schreven tegen het voetballen onder de titel Ouders, houdt uw kinderen van de voetbalmatch. En in 1928 schreef dominee Oberman een boekje over de vraag of protestanten de Olympische Spelen wel moesten goedkeuren. Hij zelf vond dat het wel moest kunnen, maar er waren geloofsgenoten die niet wilden dat God ging concurreren met sporthelden. Bovendien werd de sterkste mens dan het ‘hoogste wezen’. Die plaats was voor God. In de sport had je ook maken met verheerlijking van het lichaam, met ‘spierploertendom’, terwijl alles toch ten dienste hoorde staan van het ‘zieleleven’.
De iPhone, de kunst, sport, het voetbal, sociale media: kunnen dat geen nieuwe religies zijn?
Inmiddelshebben we een kleine eeuw secularisatie achter de rug en zijn dit...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.