In de jaren tussen de twee wereldoorlogen dook elke paar jaar wel een nieuwe schrijver of literaire stroming op, waarover flink werd gepolemiseerd. Mathijs Sanders onderzocht deze affaires. Had hij het daar maar bij gelaten.

Met het verschijnen van De regels van de kunst, de Nederlandse vertaling van Pierre Bourdieus Les règles de l’art, génèse et structure du champ littéraire uit 1992 werd het bestuderen van de literatuur een tijdje ongelukkig verrijkt met een nieuwe taal vol economisch en financieel angehauchte terminologie. Bourdieu had het over de wereld van de literatuur als het ‘literaire veld.’ Dat zou bestaan uit ‘actoren die in uiteenlopende handelingsrollen streven naar het optimaliseren van hun veldpositie en het maximaliseren van hun symbolische kapitaal.’ Zeg maar dat schrijvers alleen maar bezig zijn met het verhogen van hun waarde op de literaire beurs en zich daarvoor de hele dag de rol van wethouder Hekking aannemen. Maar in de studie van de...