Je zou denken dat een gevangene die rechtstreeks autobiografisch schrijft over zijn verblijf in de gevangenis beter in staat is om de lezer gevangen te houden dan een romanschrijver die het maar bedenkt. Dat blijkt niet waar.

In zijn proefschrift Het uur der waarheid wil Maarten Asscher de vraag beantwoorden of de gevangeniservaring beter in een autobiografisch geschrift of door de verbeelding van een roman kan worden opgeroepen. Ongelukkigerwijs blijken de teksten die hij daarvoor uitkoos nauwelijks de bedoeling te hebben gehad die ervaring op te schrijven. De Italiaanse journalist Silvio Pellico verdiepte zich in Mijn gevangenissen (1832) vooral in het geloof, de estheet Oscar Wilde schrijft over de voorgeschiedenis van zijn arrestatie en verplaatst zich in Jezus Christus, en de diplomaat-dichter Albrecht Haushofer schrijft in de tachtig sonnettten van zijn Moabiter Sonette (1945) een schuldbekentenis over zijn onvermogen zich eerder tegen het nationeel-socialisme te verzetten....