Beschouwing / Van Gogh en het expressionisme

In het jaar 1906 huurden vier Duit­se kunstenaars een huis aan de Berliner Strasse in Dresden-Fried­richstadt. Ze maakten er een gemeenschappelijk atelier van. Dat ze daarmee op elkaars lip gingen zitten was juist de bedoeling. Ze hadden bij elkaar eenzelfde drijfveer ontdekt: niet meer zoals de impressionisten hun indruk van de werkelijkheid weergeven, maar uitdrukking geven aan de manier waarop ze de werkelijkheid met heel hun wezen ondergingen. Ze namen afscheid van de academische afstandelijkheid en van de impressionistische ingetogenheid van Seurat, Signac en Pissarro. Ook al zou het woord pas een paar jaar later gemeengoed worden, ze waren ‘expressionisten’. Een expressionist beschrijft niet, hij ervaart, hij geeft niet weer, maar geeft uitdrukking aan de creatieve energie en emotie waarmee hij de werkelijkheid ondergaat.

Het samenwerken van de kunstenaars ging zo ver dat ze soms van stoel verwisselden en aan elkaars...