Pop

In de maand dat hij zestig werd, werd Raymond van het Groenewoud voor de tweede keer geboycot in Nederland. De eerste maal gebeurde dat in 1977 met ‘Meisjes’, dat vanwege het zinnetje ‘ze komen zelden klaar, meneer’ op feministische bezwaren stuitte. Dit keer werd zijn nieuwe lied ‘Opblaaspop’ (‘Ze ruikt niet lekker, maar ze doet haar job’) te scabreus bevonden door de redactie van Tros Muziekcafé. En het moet gezegd: met die tekst lijkt de zanger ook erg zijn best te hebben gedaan om de teergevoeligen voor het hoofd te stoten.

Dat kan nou eenmaal gebeuren bij Van het Groenewoud. Zoals eigenlijk alles kan gebeuren, in zijn teksten en in zijn muziek. Hij kan uiterst breekbaar zijn, maar ook zeer venijnig van zich afbijten. Hij kan een haast mystieke, raadselachtige sfeer scheppen en vlak daarna de meest platte ongein uitkramen. En zijn muziek loopt uiteen van funky tot verstild, van carnavalesk tot woest rockend.

Op de door Vic van de Reijt samengestelde bloemlezing Omdat ik...