Niet meer in staat om nog iets te doen nadat zijn zoon een eind aan zijn leven heeft gemaakt, besluit Frits Woudstra dan maar over zijn situatie en zijn zoon te schrijven. Dat leverde Lucas Casimir op, een boek over een ramp in een kleine familie.
‘Het leek wel of hij een klein onderdeel, een soort geluksfactor, miste in zijn leven,’ schrijft Frits Woudstra over zijn zoon Lucas die in december 2013 op vierentwintigjarige leeftijd een einde aan zijn leven maakte. Hoewel hij dichtbij hem was en alle aandacht aan hem schonk, zag hij zijn zoon zich langzaam in zichzelf terugtrekken. Soms wel, dan weer niet aanspreekbaar, soms glimlachend, maar ook weer snel in gepeins verdwijnend. Dichtbij en toch ver weg. In wat de laatste weken bleken te zijn was Woudstra ’s nachts in zijn halfslaap gespitst op geluiden die zijn zoon maakte, zoals dat van zich openende en sluitende koekblikken. Die waren altijd goed gevuld. Tot hij een nacht eens goed sliep en Lucas ’s morgens verdwenen was en...
