Dagboek van een retraite

De namiddagzon schijnt over het terrein van het Fransiscanessenklooster Huize Elisabeth in Denekamp, Overijssel, prachtig gelegen tussen weilanden en andersoortig groen. ‘Landelijk’ en ‘bosrijk’ stond er in de folder, en daar is geen woord van gelogen.

Vijftien mensen zijn hier voor een achtdaagse Vipassana (‘inzicht’) meditatieretraite. Als kennismaking eten we bruine boterhammen met kaas in een smal kloosterzaaltje. Het is half zes en dit zijn de laatste anderhalf uur dat wij (‘yogi’) met elkaar mogen praten én elkaar kunnen aankijken. We staren onwennig naar ons bord en houden onze mond.

Om zeven uur verzamelen we in een bijgebouwtje. Docent Henk Barendregt (zie kader) zit in een ogenschijnlijk ongemakkelijke houding: op zijn knieën met een houten bankje tussen zijn kuiten en achterwerk. Hij vraagt ons om hem heen te zitten. De anderen hebben hun eigen meditatiematjes, meditatiekussentjes en grote doeken meegebracht. Blijkbaar valt het op dat ik...