De elite is weer terug van weggeweest: zonder emotie of inzicht in kwesties van de ziel, zoals vanouds. En dat roept sarcasme op.

Het was een ouderwets begrip geworden, iets uit de jaren dertig en nog een stukje jaren vijftig, maar met de opkomst van het populisme is ‘het volk’ helemaal terug. Daarmee is een nieuwe tweedeling ontstaan, ook al iets waar we met de emancipatie van de arbeidersklasse vanaf dachten te zijn. Wanneer het nu over ‘het volk’ gaat, verschijnt onvermijdelijk ‘de elite’. Lange tijd, vanaf de jaren zestig, dook ‘elite’ alleen nog op in artikelen en essays waarin haar problematische status in de nieuwe geëmancipeerde wereld werd behandeld. De elite deed niet meer mee, die kwam zelfs in aanmerking voor bescherming, net zo als de klassieke muziek of nationale monumenten. De elite, oorspronkelijk een groep bescheiden, hoogstaande mensen, zat in de verdrukking.

Dat is ongemerkt allemaal anders geworden. De elite is helemaal terug, en ze heeft...