In de krochten van het archief voor Maritieme Historie dat destijds in Den Haag was gevestigd, klonk ergens eind jaren tachtig een gesmoorde kreet van opwinding. Kunsthistoricus Louis Zweers stond tussen de stellingkasten te kijken in een stoffige doos. Al zo vaak had hij in archieven dozen doorzocht, laatjes opengetrokken, op ladders gestaan. Hij was op zoek naar beelden van de koloniale oorlog in Indonesië, die in Nederland altijd eufemistisch werd aangeduid als ‘de politionele acties’. Hij zocht niet naar vrolijke foto’s van onze jongens in de Oost, zoals die tussen 1945 en 1949 in de Nederlandse media verschenen, en ook niet naar zwaaiende Indonesiërs die hun Nederlandse bevrijders een warm welkom heten. Nee, hij zocht naar die andere foto’s, die waarop oorlog en geweld, angst en wanhoop te zien waren. Op die manier wilde Zweers het rooskleurige beeld dat onder grote groepen Nederlanders leefde van de koloniale oorlog corrigeren. ‘Het ging mij er niet om een oordeel te vellen, maar om een waarheidsgetrouwer beeld te krijgen van wat er was gebeurd,’ zegt hij.
xx die foto’s xxxxxxx er xxxxx Met xx xxxxxxx hadden immers altijd xxxxxxxxxxxxxxx meegereisd en soldaten maakten ook xxxxxxx xxx hun xxxxx camera’s. xx gevochten xxx er xx die xxxx jaar genoeg. Alleen xx xx de eerste helft van 1949, toen het conflict xxx uitgelopen xx een xxxxx oorlog van terreur en contraterreur, xxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xx een bermbom. xxxx gevechtsvliegtuigen xxxxxx in xxxxxxxxx xxxxxxx maar liefst xxxxxxxxxxxxx luchtaanvallen xxxxxxxxxx xx kampongs, xxxxx en xxxxxxxxxx xx xxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxx Aan xxxxxxxxxxxx kant xxxxxx xxxxxx xx xx xxx xxxxxxx tussen xx xxxxxxx en xxxxxxxxxxxxxx xxxxxx xxx xxxxxxxxxxx xxxx xxxxxx xxxxxxx xxxx xxx xxxx xxxx xxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx xxxxxxxx xx xxxxxxx xx xxxxxxxxxxx
Help ons de grenzen van de vrijheid bewaken.