Elk socialemediaprofiel zegt: dit is wie ik wil zijn. Voor de gefaalde versie: zie mijn echte leven.

Het is best raar om een van je favoriete schrijvers te ontmoeten en te weten dat je het moet hebben over… nou ja, over…

ik ga het toch opschrijven hoor, over… eufemismen zijn erger… over beffen, dus. Nog preciezer – ik ben nu helemaal los – over het beffen van ongestelde vrouwen.

In de lobby van een sjiek hotel zou de gedistingeerde Brit op me wachten. Ik had hem gevraagd of hij voor Vrij Nederland wilde schrijven. Dat had Tim Parks gedaan, nu mocht ik koffie met hem drinken, en het dus met hem hebben over de inhoud van zijn verhaal, nou ja, over wat ik net schreef.

Parks vertelde over de literaire wereld, uitgevers, agenten, zijn Facebook-pagina. We hadden het over liken op internet, over dat alles hetzelfde wordt en het meest gelikete artikel de toon bepaalt.

Opeens werd hij fel, hij wilde me iets op het hart drukken. Het enige wat we kunnen doen, zei Parks, is eerlijk...