Brieven

Tijdens het schrijven van een roman voelde de Amerikaanse Nobelprijswinnaar Saul Bellow zich als een zeilschip, schrijft hij aan zijn jongere collega Cynthia Ozick: volledig ‘opgetuigd’ en ‘gemobiliseerd’. Bij het schrijven van een brief werd hij met zichzelf geconfronteerd, ‘en ik schijn moeite met mezelf te hebben’. Hij zat zichzelf in de weg. Hij schreef daarom nog makkelijker een klein boek dan een brief.

De romanschrijver, dat is de echte Bellow, denkt hij. Maar als briefschrijver mag hij er ook zijn. In zijn romans bereikt Bellow sublieme hoogten omdat hij zichzelf dan kan laten vieren. Hij komt los van zichzelf, los van zijn normale zwaarte. Er is in Bellows romans natuurlijk de nodige ernst te vinden en hij laat zijn personages worstelen met het bestaan (goede romans ‘snakken’ volgens Bellow naar betekenis), maar tegelijk probeert hij de ernst ’the sack’ te geven (schrijft hij aan Bernard Malamud) omdat hij die het liefst verpakt in high comedy, zoals hem ook...