Erwin Mortier

Het begint – maar wanneer begint zoiets, welke tekenen zijn de eerste? Het begint met het woord boek, het woord dat haar maar niet te binnen wil schieten wanneer ze op een middag voor mijn bibliotheek staat en vraagt wanneer ik nog ‘s, je weet wel, zo’n ding, of ik binnenkort weer ’s – en ze brengt haar handen met de vingers gestrekt naast elkaar en klapt ze open en dicht. Of ik dat nog ’s ging doen, dat schrijven, hoe heet dat, zo’n ding. Ze geeft mijn vader een por met de elleboog: Zeg jij het, jij weet het.

(Uit: ‘Gestameld liedboek’)

‘Zo is het letterlijk gegaan. Mijn moeder is altijd, op een vrolijke manier, een verstrooid type geweest. Toen ze haar eerste microgolf kocht – magnetron, heet dat bij jullie – dacht ze dat eetwaren daar net zo lang in moesten als in een klassieke oven. Ze heeft vrij vakkundig een hele kop verkoold. De zwarte walmen waren tot ver in de omtrek zichtbaar. Ze grossierde ook in geweldige versprekingen waar ik, als schrijver, mijn voordeel...