Een doodshoofd is een vaste gast op de stillevens uit de zeventiende eeuw, als herinnering aan waar het op uit zal lopen. Het is een onderdeel van een compositie, een conventie en ook wel een baarlijk cliché waar je nog nauwelijks betekenis aan hecht.

Tegenwoordig is het doodshoofd allerminst dood. Het is te zien als tatoeage, op de rug van leren jacks, op motoren, ringen en op kermisaanstekers. In de wereld van de horror is het doodshoofd een celebrity. En altijd is het een oerlelijk geval. Een naargeestige mond vol tanden, ogen als zwarte gaten, neusgaten als muizenholen en het geheel bekroond door een skinhead. Het ding herinnert op de meest kinderlijke manier aan de dood, en is alleen esthetisch nog provocerend vanwege zijn lelijkheid.

De grens wordt wel bereikt wanneer een doodshoofd ook nog op een T-shirt komt te staan (een luchtig en casual bedoeld kledingstuk). Maar dat gold niet voor de Engelse kunstenaar Damien Hirst toen hij besloot dat een foto van zijn uit 8601...