Wie een geschiedenis van het korte lontje zou willen schrijven, komt onvermijdelijk een aantal Romeinse keizers tegen (Caligula, Heliogabalus). Daarna stuit hij in het begin van de zestiende eeuw zonder twijfel ook op Henry VIII, de renaissancevorst die met een vingerknip dienaren, vrouwen en mannen om zeep liet helpen.

Napoleon was ook zo’n opgewonden standje. Alle geestelijke stromingen in Duitsland ontwikkelden hun eigen Napoleon-haat, schrijft Rüdiger Safranski in Romantiek, zijn fraaie geschiedenis van deze stroming die nu in het Nederlands is verschenen. ‘Demp de Rijn maar met hun lijken,’ riep Heinrich von Kleist over de soldaten van Napoleon. Maar in Napoleon had Kleist wel iemand aan wie hij zich kon spiegelen als het ging om het korte lontje. Niet alleen kon Kleist ‘een gevaarlijke romanticus’ zijn met zijn extreme gevoelens en absolutistische wil, hij beschreef met de hoofdpersoon van zijn novelle Michael Kohlhaas ook het prototype van iemand die zijn...