Arabische media
Deze reeks onregelmatig verschijnende columns over Arabische televisie en andere media ben ik destijds begonnen met het idee mensen een realistischer en menselijker beeld te geven van de Arabische wereld. Het tv-kijkgedrag zegt veel over de mensen en daarbij: voor een boze, vlagverbrandende en stenengooiende baard heb je minder snel sympathie dan voor een jongedame met een poster van Johnny Depp in haar kamer. Als je de ander een gezicht geeft en je je ook nog eens in hem of haar kunt herkennen, wordt het toch wat lastiger hem of haar te haten.
De televisie is één ding, maar hoe zit het met de huiskamers, hoe zijn de mensen werkelijk? Ook hierop geven de media ruimschoots antwoord en betreden ze steeds vaker paden die voorheen taboe waren of slechts sporadisch besproken.
Eén zo&#8217;n onderwerp is huiselijk geweld. Het program Khatwa van Abu Dhabi TV had er afgelopen week een uitzending aan gewijd waarin vrouwelijke slachtoffers hun verhaal deden. Ook aanwezig waren een geestelijke die het idee dat het slaan van vrouwen toegestaan is in de islam ontkrachtte en, voor het eerst, een mannelijk slachtoffer dat ervoor koos anoniem te blijven. Misschien uit gêne voor de wereld, maar wellicht nog meer uit angst voor zijn vrouw met wie hij nog altijd getrouwd is.
Nu is de Arabische televisie niet voor iedereen te ontvangen, maar gelukkig is er YouTube. Daarop zijn talloze filmpjes te vinden van meisjes die schaars gekleed hun danskunstjes vertonen voor de camera of de mobiele telefoon. In de geborgenheid van hun kamers registreren de jongedames hun kunsten en trakteren de wereld onbeschaamd op hun vrouwelijkheid. Niet zelden staan daar scheldende commentaren onder van mensen die zich er eerst aan verlekkerd hebben om vervolgens hoog van de morele toren te blazen hoe verdorven deze meisjes en vrouwen zijn.
De felste reacties krijgen filmpjes met daarin het zoekwoord malayya. Malayya is een dansstijl die veel weg heeft van reggaeton: er wordt gedanst met de billen op een zeer seksuele manier. Nu draait het bij de Arabische dans sowieso om het gebied rond de buik, billen en heupen, maar wat de vrouwen die malayya dansen met hun billen doen, slaat alles. Het is een soort rij-hem-er-maar-in, maar dan met hoofddoek.
De vele malayya-filmpjes zijn fascinerend. Bij sommige lijkt het om een aangeklede orgie te gaan: opzwepende muziek, mannen in abaya&#8217;s die op de grond zitten en in het midden hoofdbedekte vrouwen die met hun achterwerk draaien alsof het onafhankelijk is van de rest van hun lichaam.
Malayya is een verschijnsel uit de Golfstaten. Het woord staat voor de dans, maar is ook de naam van een hoofddoek, en het betekent Maleis. Eén site meldt dat malayya een Maleisische dans is, maar deze lijkt in niets op wat de vrouwen op YouTube doen.
Volgens de schaarse informatie die op het net te vinden is, is het hoofd bedekt om de aandacht niet af te leiden van het achterwerk. Uit geen van de filmpjes wordt duidelijk wat de context is waarin is gefilmd. Het ene filmpje lijkt puur een registratie van een feest waarop vrouwen toevallig malayya dansen &#8211; wat, in iets terughoudender vorm, niet veel anders is dan de &#8216;gewone&#8217; oriëntaalse dans. In andere films lijkt het echt te gaan om bijzondere gelegenheden waarbij de vrouwen staand, zittend en liggend tegen elkaar aan wrijven; op elkaar, in twee- en drietrapsconstructies en onophoudelijk schuddend met het middendeel van hun lichaam: de sublimatie van droogneuken. Nu wordt er wel eens gezegd dat een vrouw die goed kan dansen, goed is in bed. Als dat klopt, zijn deze vrouwen de droom van elke man. Maar dat is niet het opmerkelijkste. Het allervreemdste aan deze films is dat dit alles in aanwezigheid van die mannen in abaya&#8217;s gebeurt en dat ze helemaal niet zo geïnteresseerd lijken.

Hassnae Bouazza

Gerelateerd