Er kleeft iets aan ‘het goede leven’. Zodra daarvan sprake is raken filosofen een beetje de kluts kwijt.

‘Het goede leven’ is een geducht onderwerp in de filosofie waarover van Aristoteles tot Michel Foucault is nagedacht. Je kunt het op twee manieren uitleggen: als een luxe leventje waarin van al het goede in het leven optimaal gebruik wordt gemaakt. Of het goede leven in de zin van het juiste leven, waarin alles in het teken staat van zo min mogelijk kwaad aanrichten: ten opzichte van andere mensen, maar ook tegenover de natuur, het milieu , en het leven op aarde. Bij het goede leventje zie ik al dan niet luidruchtige levensgenieters voor me. Bij de juiste ‘levers’ verschijnen mensen die elke stap verantwoord hebben volgens het Handboek Leven (mocht dat bestaan). Het ene is zelfverwennerij, het andere overmatige braafheid. Aan ‘het goede leven’ kleeft altijd iets kunstmatigs. Er wordt niet geleefd, maar ‘goed’ geleefd.

Zodra er wordt nagedacht over het goede...