We hebben er niets dan goeds over gehoord en je hoort bijna nooit iemand beweren dat hij ertegen is. Maar als we heel eerlijk zijn: ons zegt het niet zo gek veel – vrijheid. We beseffen natuurlijk dat zoiets tegen het zere been is van mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, en dat vrijheid wel degelijk heel veel betekent voor zwarten, homo’s, vrouwen en iedereen die decennia heeft gestreden voor gelijke rechten. En we realiseren ons heus dat we wel anders hadden gepiept als we waren opgegroeid achter het IJzeren Gordijn.

Maar zo is het nou eenmaal niet. Zoals ons nationale voetbalelftal WK-finales altijd verliest, zoals er bij ieder knooppunt een Van der Valk-restaurant ligt dat een tong Picasso serveert, zoals Matthijs van Nieuwkerk altijd wel ergens op televisie is, zo nemen wij het simpelweg voor lief. Wij zijn vrij. Dat is heel fijn, maar écht opgewonden kunnen we er toch niet van worden. We waren het immers altijd al. En leg een kind maar eens uit dat het blij...