Het overgrote deel van het jaar kunnen wij de stelling dat we slechts willoze volgelingen van ons eigen brein zijn maar moeilijk verkroppen. Noem het onwil, maar dat maken wij dus verdorie zelf wel even uit. Toch is er elk jaar een moment dat alles wat zwaar leek opeens licht is geworden, een probleem bij nadere bestudering best oplosbaar blijkt en moeilijke dingen plotsklaps ietsje makkelijker zijn. En dat moment was afgelopen weekend. Je weet dat het een stofje in je hersenen is, in combinatie met bloesem, rokjes, dansende koeien in de wei en getinkel in de witte wijnglazen, maar dat maakt die brede glimlach op je bakkes er niet minder breed op. En tenzij u uren in de rij stond om aangifte tegen Geert Wilders te doen, in bed lag vanwege een veel te vroege aanval van hooikoorts, een hartaanval...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.