Een van de factoren in de journalistiek die vaak over het hoofd wordt gezien, is het humeur van de verslaggever. Natuurlijk: waarheidsvinding, hoor en wederhoor, allemaal verdomd belangrijk, maar als je ’s ochtends na het opstaan meteen met je blote voeten in een plas kattenkots bent gaan staan, en je moet daarna twee uur staan in een overvolle, naar natte hond riekende treincoupé, dan wil dat je blik nog wel eens vertroebelen.
Zelf waren wij deze week, door omstandigheden, ook nogal grumpy. We zijn (nog) niet benaderd om Pauw & Witteman op te volgen, zagen een betrekking als persvoorlichter bij de ‘gezond rechtse’ fractie-Bontes/Van Klaveren aan onze neus voorbijgaan, en werden wéér niet gevraagd voor een rolletje in The Passion. Dat we voor een van de drie J’s moeten buigen, soit, maar wat heeft Jack van Gelder...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.